Red Hot Chili Peppers bu seneki ikinci stüdyo albümünü de çıkardı piyasaya. John Frusciante’nin gruba geri dönüş haberiyle coşanlar için daha güzel ne olabilirdi gibi bir başlık altında konuşsak, bir de duble albüm yapsalar tadından yenmez derdik muhtemelen. Duble değilse de, aynı kayıt seanslarında hazır hâle getirilmiş şarkılardan mürekkep iki koca albümümüz oldu 2022 Ekim’i itibarıyla. Yeme de yanında yat, tadından yenmez zaten, bundan iyisi ‘şamdak ayısı’ gibi coşkulu cümleler kurmuyoruz fakat. Kuramadık bir türlü 1 Nisan’da çıkan “Unlimited Love” için de kuramamıştık, 14 Ekim’de çıkan “Return of the Dream Canteen” için de kuramıyoruz.
Halbuki Frusciante gruba geri dönmüş. Rick Rubin çıplak ayakları ve kendi kadar sakalıyla tekrar prodüktör koltuğuna kurulmuş. Yani, RHCP’nin 30 sene evvelki o delişmen, funky ve sadece belli bir çevrede, belli bir müzik zevkine hitap eden gruptan sıyırılıp devasa bir gruba dönüşmesini sağlayan prosedür neredeyse tekrar vuku bulmuş. Fakat her iki albümü de dinleyince gördük ki, daha doğrusu işittik ki, bu kez karşımızda hem bildiğimiz RHCP var, hem işler biraz değişmiş. Ne olabilir bu değişim diye düşününce aklımıza ilk gelen şey yaş kavramı oluyor. Artık yaşlar 60. bir tek grubun zaten 30 sene evvel de en küçüğü olan Frusciante 50’lerine yeni atmış halde. Evet, saçma cümle oldu, 30 senede Frusciante yaş almakta üstün bir performans sergileyip diğerleriyle arasındaki farkı kapatacak değildi. Fark o zaman kaç yaşsa hâlâ öyle.
Peki, “Unlimited Love” ve “Return of the Dream Canteen”in farkı ne? Bu satırlar düşündü, ve de taşındı, ve bu bir elmanın iki yarısı misali albümlerin rahat oluşunda buldu cevabı. Rahat albümler bunlar efendim. “Blood Sugar Sex Magik”in kayıt sürecindeki görüntüleri izlemişseniz hatırlarsanız, havada müthiş bir yaratıcılık var. Deniyorlar, uğraşıyorlar. Eldeki şarkılara detaylar ekleniyor vesaire. Ortaya çıkan albüm de hem o delişmen adamları hem de ileride iyice rafine hale getirecekleri kendilerine has şarkı formlarını içeriyor. Sonra “Californication” ve “By the Way”de iyice uzmanlaşıyorlar ortaya çıkan güzergâhta, iyice nokta atış şarkılar yazıyorlar. O şarkılarda da bir rahatlık, bir akışkanlık var. Fakat son hallerine getirilmek için kafa yorulmuş şarkılar aynı zamanda.
İşte “Unlimited Love” ve “Return of the Dream Canteen” için heyecanla ‘buldum, bunlar rahat albümler!’ nidası atma sebebi de burada yatıyor. Son hallerine getirilmek, nihai bir noktaya ulaştırılmak için üzerinde ekstra bir efor sarf edilmemiş şarkılar bu iki albümdekiler. Elde iki albüm, 40’a yakın da şarkı da olunca, size hazır sunulmuş bir öğün değil de sizin vakit geçirdikçe içinden kendinize göre şeyler bulacağınız yapıtlar var ortada. Ve bu sizden biraz mesai talep ediyorlar. Biraz vakit geçir bizimle diyorlar. Bazılarımız o vakti ayıramayacak. Hit şarkı arayacak. Bazılarımız bu rahatlığa tav olacak. O rahatlığın akışından keyifli dinlemeler çıkaracak. Bazılarımız da belki biraz daha vakit ayıracak. Detaylar yakalamak isteyecek. Ki evet o detaylar mevcut her iki albümde de. Sadece biraz fazla dağınıklar.
Yorumlar