Buralarda, bu topraklarda, bu Galli ekibi hep sevdik. Britanya’dan 90’larda teşrif eden müzikler arasında, geçirdikleri değişimle (ünlü olmaya baş koymuş punk/rock’n’roll çocuklardan muhalif pop rock insanlarına), yaşadıkları trajik kayıpla (Richey Edwards’ın ortadan kayboluşu), popüler müzik camiasının bir parçasıyken aynı zamanda Küba’da gönüllü konser verecek kadar o endüstrinin dışında olmalarıyla... Bunlar ve daha fazlasıyla hep aklımızda oldular, şarkıları da dilimizde, hafımızın bir köşesinde anımsanmayı bekler halde hazır bulundu. Melodik bir şarkı, kolayca akılda kalacak dizeler, bolca entelektüel gönderme, referans, selam ihtiva eden müzikleri belki artık nadiren sürpriz içeriyor. Nadiren eskisi kadar vurucu geliyor. Fakat bu onları asla daha değersiz, ‘modası geçmiş’ kılmıyor. Velhasılıkelam, bir kuşağın ‘Gal Kaplanı’ Tom Jones’u varsa, bambaşka bir kuşağın da Manics’i var. Sevgiler.
Yorumlar